De 24-uurs wedstrijd van ‘de witvisser’ Centre Parcs
Na een week lang bellen, appen, inkopen doen en voor sommigen toch ook wel wat zenuwen was het dan eindelijk zover: De Witvisser Centerparcs Cup.
Dit visfestijn is een 24 uurs viswedstrijd die gevist wordt op de vijver van Centerparcs “de Huttenheugte” in Dalen. Wij, Mario “de teamcaptain” Faber, Martin “alweer een vandonderntje” van Donderen, Benny “brasem” de Koe en Jaap “de nestor” Cruiming, hadden ons ingeschreven als team Zuidhorn.
Om 8 uur in de morgen staat Mario voor de deur met de auto afgeladen vol met tassen, kratten en ander voer voor ons en de vissen. De viskisten, hengels en ander toebehoren zijn allemaal bij Jaap in de auto gepropt. Na de vrouw en kinderen een kus te hebben gegeven snel in de auto naar Martin waar Jaap ook zou komen. Om 8.15 uur eindelijk alles bij elkaar en klaar voor vertrek.
Na een dik uur rijden komen we aan bij de Huttenheugte waar we ons na een kleine wandeling willen melden bij de organisatie. Helaas waren we een uur te vroeg en begon de loting van de huisjes pas om 11 uur. Wat doe je dan om de tijd te doden? De 1 rookt een paar sigaretten, de ander een paar sigaartjes en 2 personen gaan wel verdacht veel naar het toilet. Zal wel van de spanning komen.
Om 11 uur dan eindelijk het welkomstwoord van de organisatie. De reglementen worden uitgelegd en dan is Mario als eerste van de 9 teams aan de beurt om een goede plek cq. huisje voor ons te loten. Met stek 7 en huisje 453 loten we achter op het park. Het blijkt dat er op deze stek al 2 keer een winnaar vandaan is gekomen dus dat belooft wat voor dit weekend!
Bij het huisje aangekomen vielen onze monden open van verbazing: wat een luxe. Bubbelbad, sauna en een pracht van een uitzicht over het meer. Hier zouden we het wel een weekend kunnen uithouden. Nu de vis nog!
Nadat de auto’s waren uitgepakt was het tijd om ons klaar te maken voor 24 uur vissen. Mario had een schema gemaakt wie wanneer zou vissen. Benny en Jaap hadden de eer om te beginnen waarbij Benny 6 uur viste en Jaap 3 uur. Zo wisselden we elkaar om de 6 uur af gedurende de 24 uur vissen. Om klokslag 15 uur klonk het startsignaal over het water en was de wedstrijd begonnen. We hadden na bestudering van de dieptekaart besloten om een stek op 67 meter en een stek op 40 meter te maken. Na een aantal voerkorven op de plek te hebben gegooid was het al snel raak. Benny ving de eerste vis van de wedstrijd en al snel volgde Jaap het goede voorbeeld. De vis was niet groot maar toch, we stonden op papier. Volgens Mario moet je eerst alle kleine vis wegvangen voordat de grote “lappers” op de stek zijn
Om 18 uur nam Martin de hengel van Jaap over voor zijn sessie van 6 uur. Mario knipte nog wat pieren en Jaap ging aan de slag als keukenprinsesje. Hij schotelde ons een heerlijke macaroni-maaltijd voor en onder het genot van een biertje was de pan binnen no-time leeg. Ondertussen hadden de vissen waarschijnlijk ook hun buikje rond want de aanbeten liepen steeds verder terug. Af en toe was er nog wat beweging op de top maar de vangst werd steeds minder. Martin had de eer om de eerste grote platte te landen maar daar hield het ook mee op.
Benny werd om 21 uur afgelost door Mario en daar waren ze beiden erg blij mee. Benny omdat hij zeer matig ving en Mario omdat hij al 6 uur zat te wachten voordat hij “los” kon gaan. Mario zat nog maar net op de kist en daar ging de top in een boog: zijn eerste aanbeet was direct goed voor een jumbo van een brasem. Omdat Benny er toch nog bij stond wilde hij de brasem wel even scheppen. De vis dacht er anders over en met een mooie beweging glipte hij zo het landingsnet weer uit. Als een boer met kiespijn lachte Mario en zei dat er nog wel meer gevangen zou worden. Ondertussen was het al donker geworden, de lantaarns werden snel ontstoken en op de toppen en in de aasbakken gericht. Martin ving in zijn sessie nog een aantal brasems en dat gaf de burger moed
Om 24 uur nam Jaap de stek van Martin weer over. Wat Jaap niet lukte, ging Benny wel goed af: even wat slapen. De adrenaline gierde bij Jaap door zijn lijf waardoor hij de slaap niet goed kon vatten. In de uren die volgden werd er mondjesmaat wat brasem en andere kleine vis gevangen. Het was nog niet wat we er van verwacht hadden.Drie uur, weer tijd voor een wissel. Benny en Mario ruilden van plek, de een op bed (Mario), de ander(Benny) met een duffe kop op de kist. Deze periode van 6 uur vissen was voor Benny een hele lange zit. Wat hij ook probeerde, de vis wilde niet bijten. 1 keer beet in een tijdsbestek van 6 uur daar wordt je niet echt vrolijk van. Om 6 uur had Jaap weer plaats gemaakt voor Martin. Jaap had wel zijn best gedaan en had een paar mooie vissen in het leefnet gedeponeerd.
Om 9 uur was de martelgang voor Benny voorbij en was het de beurt aan Mario om er nog wat van te maken. Martin ving geregeld zijn visje en Mario veranderde van tactiek. Willen de groten niet bijten dan maar op de voorns. In de 6 uur die hij aan de water kant zat ving hij er een fors aantal voorns bij. Jaap had om 12 uur de plek van Martin weer overgenomen en al snel volgde hij het goede voorbeeld van Mario.
Om 15 uur galmde de sirene weer over het water en was de wedstrijd ten einde. Onderling hadden we al een beetje een schatting gedaan over het aantal kilo’s die we gevangen hadden. Benny dacht aan 14.9 kilo, Martin 21 kilo, Mario 17.5 kilo en Jaap was zeer optimistisch met zijn 23 kilo. Ondertussen hoorden we dat er aan onze kant van het meer niet al te best gevangen was. De vis zat deze maal aan de oostkant van het meer. Dat bleek al snel toen de weegploeg langs kwam en vertelde dat 66 kilo “hoog” was. Met grote spanning werden onze leefnetten geleegd en gewogen: de teller bleef staan op een schamele 17.9 kilo. Op dat moment stonden we op plaats 5 met nog 3 teams te wegen. Onze hoog gespannen verwachting bleek een illusie te zijn en de droom die we hadden (minimaal 25 kilo per persoon) spatte als een ballon uiteen. Gedesillusioneerd hebben we onze spullen maar schoongemaakt en opgeruimd.
Nadat we alle visgerei in het huisje gelegd hadden hebben we op ons terras onder het genot van wat biertjes besproken wat we nu allemaal goed en slecht hadden gedaan. Het goede was dat we wel wat vis hadden. Het slechte zijn we nog niet over uit. Was het de wind die de hele week oostwaarts was? Lag het aan de diepte van het water? Misschien verkeerd voer of te weinig gevoerd? Of kunnen we gewoon niet goed vissen. Zeg het maar!
Om 19.30 uur begon de BBQ met aansluitend de prijsuitreiking in het restaurant. Na een woordje van de organisatie kon iedereen (alle 9 teams +aanhang) heerlijk BBQ-en en napraten over de 24 uurs marathon. Om 21.30 uur werden de prijzen uitgereikt aan de 3 beste teams. Ook was er een prijs voor de zwaarste karper. Na nog wat biertjes te hebben gedronken was het voor de meeste teams tijd om de huisjes op te zoeken en wat slaap in te halen.
De volgende ochtend was het al weer vroeg opstaan om nog even onderling een wedstrijdje te vissen. Nadat de stekken waren verdeeld begonnen we met z’n vieren om 9.30 uur. De strategie werd wat aangepast en al snel ving iedereen vis, voornamelijk voorn en kleine brasem. Mario en Benny vingen allebei nog een mooie schubkarper.
Om 15.30 uur was iedereen er wel klaar mee en zijn we gaan opruimen. Als laatste werd ook nog even de gevangen vis gewogen. Jaap 2.1 kilo, Martin 2,4 kilo, Mario 4.2 kilo en Benny 4,6 kilo.
Als laatste moesten we ons huisje nog opruimen en schoon maken en de auto’s weer inpakken voor de terugreis. Om het weekend goed af te sluiten besloten we op advies van Jaap nog even lekker te gaan eten. In een gezellig restaurant in Spier hebben we genoten van een heerlijke schnitzel + toebehoren. Daarna de terugreis vervolgd en om 19 uur waren we weer in Zuidhorn.
Ik wil Jaap, Martin en Mario bedanken voor dit geweldig mooie weekend en hoop dat we volgend jaar ons weer inschrijven voor deze wedstrijd.
EEN WEEKEND LANG VISSEN, VEEL LACHEN EN WEINIG SLAAP.
Groet Benny.
Ps. De uitslag:
1e team Centerparcs 66,980 kg
2e team de Witvisser 58,615 kg
3e team Muller 53,450 kg
4e team vd Lee 41,715 kg
5e eam Triki Hengelsport(BE) 37,100 kg
6e Ut Poerwinkeltjen Urk 25,870 kg
7e team Klazienaveen 19.850 kg
8e team Zuidhorn 17,920 kg
9e team WFT Emmen 16,935 kg